Gnaraloo Bay en de Kennedy Ranges

Vanaf Gnaraloo Bay zijn we terug via de 4x4 route naar beneden beginnen rijden. Maar reeds na enkele km zijn we een zandweg ingereden die ons naar de zee bracht.  We zijn op een plaats uitgekomen wat blijkbaar een surfparadijs is. Echt van die grote golven waar een surfer helemaal onderin kan! We zijn dan op het gevoel beginnen rijden via een wirwar van zandwegen. Maar het was via de kliffen en daardoor hebben we ook walvissen van dicht bij gezien. Echt een spectaculair uitzicht van boven op de klif. De walvissen kwamen voorbij op slechts enkele meters van het strand. Iets verder in zee, maar nog steeds duidelijk zichtbaar, sprongen ze ook uit het water om hun longen terug volledig vol lucht te krijgen. Echt schitterend! Hun witte onderkant was heel duidelijk zichtbaar. We zijn verder door de duinen gereden in de hoop er nog meer te zien, maar in ins enthousiasme hadden we niet gemerkt dat het zand eigenlijk verl te los was. Gevolg: we geraakten de duin niet meer omhoog met de camper! Daar stonden we in the middle of nowhere! Hier was het niet even om snel hulp te gaan halen want we hadden begot zelf geen idee waar we zaten. Nadat de banden voor de helft plat waren gelaten, we de versnelling in low gear hadden staan en een paar liter zweet later, zijn we er toch nog uit geraakt! We waren ondertussen al 3 uur onderweg en nog maar 30km ver. Tijd dus om verder te gaan. We zijn dan tot aan de blowholes gereden waar er waarschuwingsborden staan voor de monstergolven die daar kunnen voorkomen. En ja hoor, het zijn echt wel monsterlijk hoge golven met een serieuze kracht! Maar daardoor zijn de blowholes ook zo spectaculair, ze zijn soms tot wel 20 meter hoog! 'S avonds zijn we dan nog een stukje richting Kennedy Range gereden waar we nog enkele wandelingen willen doen de komende dagen.

We zijn dus een stuk inland gereden en het weer was helaas hetzelfde als aan de kust. Winderig en bewolkt en niet al te warm. In de Kennedy Ranges zijn we dan eerst de wandeling in Drapers Gorge gaan doen, zo'n 2 km return. Niet veel, maar het lag er echt bezaaid met rotsblokken en we moesten regelmatig klimmen. Niet dat we dat zo erg vonden, maar natuurlijk moest het halfweg beginnen regenen! Gelukkig konden we onder een rots schuilen. Toen we dan toch bij het eindpunt aankwamen waren we een beetje teleurgesteld. Hier zou normaal een mooie waterval moeten zijn, maar er was helemaal niets te zien, zelfs de waterpoel stond droog. We hadden het nochthans nagevraagd in het visitorcenter van Carnarvon of het wel het seizoen was van de watervallen en daar hebben ze het toch bevestigd. Ach ja, dan maar naar de Temple Gorge gegaan. Het was ondertussen al weer aan het regenen en uiteindelijk hebben we alleen nog de Honey Comb Gorge gedaan. Juist een paar minuten droog weer en snel wat foto's daar gemaakt voor we terug naar de camper moesten. Ook hier was de waterval droog en de honey comb was ook niet al te spectaculair. Jammer, want dat was het laatste op de planning. Als we nu van Carnarvon wegrijden terug naar Monkey Mia, zijn we volledig rond Australie gereden. Monkey Mia is het hoogste punt waar we in januari zijn geweest.