From Albany all the way to Kalgoorlie

Wat een dag. Nog altijd winderig en koud. Leen loopt met de kniebroek en een trui want de wind is erg fris. De zon probeert er wel door te komen, maar voorlopig lukt dat nog niet. De wandelingen die we gisteren gevonden hadden gaan we maar niet doen want dan worden we weggeblazen. We zijn dus maar wat in het stadje (Albany) gaan rondwandelen op zoek naar een hoed. Leuk stadje, maar alles vrij duur zoals (voorlopig) in de rest van Australie. Uiteindelijk een hoed voor Timmy gevonden. Hij staat er niet slecht mee, foto's zullen zeker nog volgen. Daarna richting Stirling Range gereden om morgen Bluff Knoll te trotseren. Het was vrij laat toen we een slaapplaats hadden gevonden en dus hebben we maar binnen gekookt. Lekker warm (eindelijk!) 
De volgende morgen was er nog wel wat wind, maar de zon kwam toch al door de wolken, dus zo koud zou het vandaag al niet meer zijn. Via een aantal lookouts, waar eigenlijk niet veel meer te zien was dan onderweg in de auto, maar wat wel prachtige panorama's gaf, zijn we naar Bluff Knoll gereden. Dit is met zijn 1095m de hoogste piek van South West Australia. Onze wandelschoenen aangedaan, 2 flessen koel water in de rugzak en een paar stukken fruit. Na 3,1 km zouden we aan de top zijn. In het begin was het al goed klimmen en dat is niet meer gestopt tot we aan de top kwamen. Het smalle pad naar boven lag bezaaid met rotsen, grind, hoge treden gemaakt in het zand en de hele wandeling (zowel op als af) was zeer vermoeiend voor de knieën. Na 3 km steil omhoog te gaan en 2 uur na vertrek, kwamen we eindelijk boven. De laatste 600m was er ook nog eens heel veel wind wat het extra moeilijk maakte. Door de felle wind hebben we ook niet veel van het uitzicht gezien, maar het was sowieso de moeite waard. Naar beneden ging natuurlijk een pak sneller. Daarna al richting Hyden gereden. Onderweg nog een soort zwarte papegaaien tegengekomen. 
Ondertussen zijn we al 3 weken onderweg in onze camper en vandaag gaan we heel lang moeten rijden. Het begon al goed, de offroad weg die we wilden nemen bleek na 200m al afgesloten. Een andere weg moeten nemen dan maar. Hier zagen we over de weg een soort varaan of kameleon lopen en een dik half uur later ook nog een slang. Via een hoop unsealed roads tot in Hyden gereden. Hier zijn we naar Mulca's Cave gereden waar we rotsschilderingen van de Aboriginals hebben gezien (handen, een vis en de maan) met allemaal een betekenis. Daarna naar de grootste attractie gereden: Wave Rock. Dit is een rots van 110m lang en 15m hoog met verschillende kleuren en lijkt op een grote golf. Ook Hippo's Yawn (geuw van een nijlpaard) was heel mooi om te zien. Toch verwonderlijk wat moeder natuur allemaal heeft gecreëerd! Vervolgens al een stukje richting Kalgoorlie gereden. Morgen willen we de Holland Track doen. Dit is een 4x4 route tot in Kalgoorlie waarbij je een groot stuk afsnijdt van de normale route. 
Vol goede moed aan deze track van 280km begonnen. In het begin was het nog lachen met al die hobbels, putten, stenen en diepe sporen waardoor de camper scheef kwam te hangen en de inzittenden dooreen geschud werden. Maar na 20 km tegen 20 per uur te hebben gereden en alle hoeken van de camper gezien te hebben, werd het toch al wat moeilijker. En dat 280 km?! Na 20 km hebben we een heel zwaar stuk gehad: van voor naar achter van links naar rechts van boven naar onder van ... En opnieuw en opnieuw en opnieuw. Buiten was het ook al warm geworden en uiteindelijk na 120km (Leen had ondertussen hoofdpijn gekregen) en ongeveer 6 uur later zijn we toch maar van de track afgereden en naar de hoofdbaan gegaan. De auto gecontroleerd op schrammen van de takken (de weg was vaak te smal) maar het valt nog mee. Ook vanonder zit alles nog op de juiste plaats. Morgen toch maar de gewone weg terug volgen. 
Via de geasfalteerde weg naar Coolgardie gereden. Dit is een stadje juist voor Kalgoorlie (de grote mijnstad). Coolgardie zou juist niet verlaten genoeg zijn om een spookstad te zijn en die indruk kregen wij inderdaad!! Verlaten met oude gebouwen die ons een beetje aan het wilde westen deden denken. Wel eens leuk om door te rijden. In Kalgoorlie zelf zijn we naar de Super Pit geweest. Dit is de grootste nog in werking zijnde goudmijn. Ze is 3,7 km lang, 1,5 km breed en 460 m diep. Enorme machines zijn hier aan het werk. Een auto, zelfs een bus is er niks tegen!  Om 2 uur zou er een explosie zijn in de mijn (wekelijks zo een 3 tot 4 keer) maar helaas voor ons was deze niet zichtbaar. Ook nog even bij Medicare binnen geweest om ons in te schrijven zodat we een deel terugkrijgen als we een doktersbezoek hebben gedaan (Leen heeft een bobbeltje in haar mond gekregen dat er al 4 tot 5 weken staat), maar blijkbaar zijn we onze kaartjes van de CM (die Leen speciaal was gaan halen) vergeten in België. 'S avonds op zoek gegaan naar een pub waar we 'native food' konden eten (vb kangoeroe, emu, slang, krokodil) maar niets gevonden. Dan maar Fish and Chips. Was ook niet slecht hoor! 'S nachts heeft het nog goed geregend met wat donderslagen bij, brrr. Niet zo leuk als je in een camper slaapt. 's morgens zag het er dan ook maar bewolkt uit. Even in de bieb rondgehangen en daarna naar het hospitaal gereden. Hier krijgen buitenlanders gratis medische hulp (niet alle landen, maar België wel). Het was echt zoals je op TV ziet (vb ER). De dokter heeft uiteindelijk een zalfje gegeven maar wist zelf niet zeker wat het was. Bij de apotheker ook nog eens de uitleg gegeven en het bobbeltje laten zien en uiteindelijk toch nog iets anders mee gekregen (was beiden zonder voorschrift te verkrijgen). Hopelijk helpt het! Daarna naar een aantal spookstadjes gereden (dit werd zo toch omschreven) maar we vonden Coolgardie toch nog meer spookstad als deze stadjes. Morgenvoormiddag ook nog in Kalgoorlie waarna we richting Esperance vertrekken. We blijven langer dan gepland in Kalgoorlie omdat het in Esperance slechts 15 graden zou zijn!!