The Red Centre of Australia

Er staat toch een vrij zware wandeling op het programma en het is niet dat we uitgeslapen zijn! De temperatuur lag vannacht rond het vriespunt en dat hebben we gemerkt! Ijskoud hebben we het gehad. Gelukkig warmt het toch vrij snel op en overdag is het goed warm. Dat hebben we ook weer gemerkt. We zijn de Kings Canyon Rim Walk gaan doen. Een wandeling rond een canyon, dus niks anders dan rotsen en dus ook enorm heet met de zon erop. Het begon al met een enorm steile klim naar boven via een trap in de rotsen. We waren het niet echt meer gewoon om zo te wandelen maar de uitzichten daar en gedurende de hele wandeling waren weer super en de moeite van het zweten waard. Bij de Garden of Eden zijn we even bij een waterpoel gaan zitten om af te koelen. Wat prachtig is het daar! De canyon werd mooi weerspiegeld in de met bomen, varens en ander groen omgeven poel.  Hoewel het zwaar was, hebben we toch genoten. 

Na de wandeling zijn we nog meer naar het zuiden gereden om de zonsondergang bij Uluru te zien. Echt een immens grote rode rots. We konden hem van kilometers ver al zien. Als de zon er op scheen was hij bloedrood en naarmate de zon meer zakte werd hij donkerder en donkerder. Mooi om te zien. Iets minder leuk waren de woestijnmuisjes die niet altijd schrik hadden van mensen en zo af en toe wel eens aan een voet durfde te komen. Natuurlijk vond Timmy dit ideaal om Leen zo eens te doen verschieten en hij had spijt dat hij het niet op film heeft kunnen vastleggen!

Na een iets mindere ijskoude nacht zijn we 's morgens helemaal tot bij Uluru gereden. Veel mensen waren deze berg al aan het beklimmen omdat het later op de dag veel te warm zou zijn. Het is bovendien heel gevaarlijk (al zo'n 35 mensen gestorven) in zowel het klimmen als het dalen en het is een zeer heilige plaats voor de aboriginals en zij vragen dan ook om de berg niet te beklimmen. We zijn er dan rond gewandeld. Een kleine 10 km in zeer warm weer en nauwelijks schaduw. Er waren ook plaatsen waar we geen foto's mochten nemen. Na deze toch wel vermoeiende wandeling zijn we verder het park in gereden naar Kata Tjuta. Hier hebben we het 7,4 km lange circuit van de Valley of the Winds gedaan. Het begon leuk met een steile afdaling tot in de vallei die we aan het einde terug omhoog moesten. De wandeling bevatte zowel rotsklimmen als afdalingen en prachtige uitzichten op de bolle rode rotsen (Olga's) en de schitterende vallei. Het was zweten, maar alweer zeker de moeite waard. We hebben dan ook nog de zonsondergang bij de Olga's gezien voordat we het park weer uitreden. Tot zover The Red Centre.