Nullarbor Plain - South Australia - valentijn!

Om naar South Australia te gaan, moeten we een stuk terug noordwaarts gaan om via Norseman de Nullarbor  Plain te nemen. Dit is de enigste weg naar SA. Nog even een omweggetje gemaakt en enkele km door een veld gereden voordat we uiteindelijk terug op het beginpunt uitkwamen. Vanuit Norseman is het nog zo'n 700 km tot aan de grens en 1200 km tot in Ceduna waar de quarantaine is. Er mag namelijk geen vers fruit en groenten, aardappelen, knoflook, plantenzaadjes ed meegenomen worden over de grens om ziektes te vermijden (vb door fruitvliegjes). Alvorens we aan de grens kwamen hebben we toch nog wat meegemaakt. 

Vooreerst hebben we de 90 Mile Straight Road gedaan, dit is het langste compleet rechte stuk weg van Australië en telt maar liefst 146 km! De dieselprijzen op de Nullarbor Plain zijn ook schrikwekkend hoog. Gelukkig hebben we nog een reservetank. Bij Caiguna zijn we dan een nieuwe tijdszone ingereden. 45 minuten de klok vooruit. Bij valavond is de lucht wel fantastisch mooi. Bijna een grote regenboog. Roze met paars dat stilaan overgaat naar geel en rood. Echt prachtig! Toen we 's avonds in de camper zaten, het was al donker, hoorden we plots iemand of iets naderen. Opeens hoorden we iets aan de auto, eerst aan de achterdeur en daarna aan de zijkant van de auto.  Zou het een aboriginal zijn? Maar die zou toch niet op een camper afkomen waar nog licht brandt? We konden niets zien met de pitslamp, maar waarschijnlijk is het een kangoeroe geweest die op onze watertank is afgekomen. Het was toch wel even schrikken. Voordat we gingen slapen is Timmy nog eerst even rond de camper gaan kijken, maar alles was veilig. De volgende dag vertrokken voor weer een lange rit. De dieselprijzen bleven gewoon stijgen naarmate we verder reden, maar uiteindelijk net voor de grens toch maar 20,39 liter getankt aan 188 cent per liter. Gelukkig, want bij het volgende tankstation en bij het vorige stond de prijs alweer aan 195. Rond 13.00 uur zijn we dan de grens overgestoken. We zitten nu officieel in South Australia!! Het was ook al meteen 14.45 uur want het was alweer een nieuwe tijdzone! Voordeel is wel dat het later licht wordt (en we dus langer kunnen slapen ;-) ) en het langer licht en warm blijft. Eerst nog een panoramafoto genomen van het eerste zicht op de oceaan in SA. Op dat moment was er juist een romantisch liedje op de radio, dus hebben we ook nog even gedanst. Onze tank was ook bijna leeg en we zouden bij de volgende plaats tanken. Mja, toen we over halfweg zaten tussen 2 roadhouses in, kwamen we er achter dat dat tankstation niet meer bestond. Aiai, dat kon wel eens problemen geven aangezien het volgende pas 55 km verder lag. Timmy dacht (hoopte eigenlijk) dat we dat nog zouden halen. Het ging krap worden, heel krap. De minuten en meters kropen voorbij terwijl we steeds harder begonnen te zweten. We hadden nog enkele roofvogels gezien, maar we konden er niet voor stoppen omdat we anders de auto niet meer gestart kregen. Het ging ook nog eens vaak bergop en we waren er ons al op aan het voorbereiden om te duwen. Eindelijk zagen we het tankstation en op het moment dat we voor de pomp stopten viel er een enorm pak van onze schouders. Bovendien was het hier ook nog een pak goedkoper (160$/liter). Al bij al toch dikke chance gehad, want we hadden echt niet veel verder gekund.

Nog een dagje rijden en we zijn in Ceduna bij de quarantaine. Daar moet al het fruit op zijn en we hebben er nog zoveel. 'S middags dus maar appeltjes in de pan. Zo'n 500m voor de quarantainepost gestopt om de rest van het fruit (2 appelsienen, een banaan en een kiwi) op te eten. We waren snel door de quarantaine. Ze vroegen enkel of we vers fruit of groenten bij hadden en we hebben de achterdeur moeten open doen. Dat was het, ze zijn niet binnen geweest en hebben niet in de frigo gekeken. Hier vertrouwen ze nog echt op elkanders woord. Prachtig! In Ceduna hebben ze in een opvangcenter voor verwaarloosde dieren en wezen 2 unieke witte wombats. Hier gaan we morgen nog naar kijken alvorens verder te rijden. 

Valentijn!! Je moet weten, vorig jaar heeft Timmy heel laat moeten werken en zijn we 's avonds een klein uurtje samen geweest, dus dit jaar zal het zowat het tegenovergestelde zijn. Het opvangcentrum was bij een vrijwilligster thuis. Hoewel het eigenlijk bedoeld was voor enkel wombats, liepen er ook 3 kangoeroe's, een emoe, 2 speciale kippen en een gans. Er zaten ook wat vogels, een konijn en een schildpad. En natuurlijk wombats, een stuk of 6. We kregen eerst wat uitleg over het centrum zelf, hoe de dieren er terecht kwamen en wat de toekomstplannen waren. Heel interessant. De eerste wombat die ze boven haalde was Soul, een normale, donkerkleurige wombat. Het zijn echte knuffelberen die beestjes. Ze lijken op een klein varkentje, maar hun vacht is zo zacht. Nog zachter dan de alpaca's uit NZ! Naderhand heeft ze ook de 2 witte wombats laten zien. Het zijn eigenlijk albino's. Heel schattig. De vrouw ging er mee om alsof het baby's waren. Hoe ze ze vast nam, hoe ze er tegen babbelde en vooral omdat ze de papfles kregen! Heel grappig om te zien. Daarna zijn we naar de kangoeroe's gegaan. We mochten er bij in de wei en we (Leen toch) hebben ze melk mogen geven met de fles. Echt onbeschrijflijk! Ze hadden hun oogjes dicht alsof ze echt aan het genieten waren van de melk. Ondertussen konden we ze ook aaien. Alsof dat al niet super was, mochten we ze ook nog eens vasthouden! Gewoon hup, neem een kangoeroe vast! Natuurlijk, juist op het moment dat Leen haar vast had, moest de kangoeroe een kakske doen! Gelukkig was het maar klein en bleef het aan zijn haartjes hangen zodat Leen poepvrij bleef! (fieuw) Ze zeiden wel dat als een kangoeroe dat doet, dat hij of zij zich ontspannen voelen. Daarna ging het via een sprekende vogel die niet wou meewerken naar nog 3 wombats. Na toch wel 1,5 uur zat de rondleiding erop. Ze vragen geen inkom, maar hopen wel op een donatie. Dat vonden we niet zo erg na deze fantastische ervaring! We zijn dan verder gereden naar Streaky Bay, maar dat viel een beetje tegen. Er was buiten vissen en surfen niet veel te doen. 'S avonds zijn we dan in een restaurantje gaan eten. Tja, we vieren maar 1 keer valentijn in Australië he! Timmy nam de haaienfillet en Leen een combinatie van garnalen, inktvisringen, garfish en whiting. Populaire vissoorten in dit deel van Australië. Het was best lekker, alleen jammer dat alles weer in frituurvet gemaakt was. Voor ons is het dan niet meer echt 'vis eten'. Het saladebuffet was wel super. We hebben eigenlijk veel te veel gegeten, maar toch konden we niet weerstaan aan de dessertkaart! Timmy koos de mini pavlova (ook al vroeg hij zich hardop af of dit niet te klein ging zijn, terwijl hij een minuut geleden nog zei dat hij te veel gegeten had!). Al bij al was het dus een superformiweldigeindefantakolosachtige dag!!

'S nachts kreeg Timmy een beetje last van buikpijn (hoe zou dat toch komen??) en is hij met de grote koplampen op nog even in de bush zijn behoefte gaan doen. We zijn rond 6.45h nog even wakker geworden van een auto. Gelukkig reed hij naar het strand en even later hoorden we een motorboot vertrekken. We hebben de rest van de Westall Way Loop Drive gevolgd. We zijn bij een aantal plaatsen gestopt. Aan deze kant van SA zijn het vooral kliffen en rotsen wat het natuurlijk moeilijk maakt om een leuk en veilig zwemstrand te vinden. We hebben ook nog een aantal pelikanen gezien. De dorpjes waar we langs komen zijn ook echte dorpjes. Een buurtwinkel, een tankstationnetje en een restaurantje, veel meer is er niet te zien of te doen. Verder richting Elliston. Onderweg nog een aantal keren gestopt bij enkele serieuze kliffen. In Elliston hebben we ons kunnen douchen. Hoewel het water best fris was (Timmy vond het te fris) deed het toch deugd! Boven op een klif met een mooi uitzicht hebben we dan de camper geparkeerd om van de avond te genieten.